Katrine (56) bevindt zich in een emotioneel geladen dilemma. Haar vader, die inmiddels op leeftijd is en mantelzorg nodig heeft, was in haar jeugd allesbehalve de zorgzame ouder. Hij was een moeilijke man die vooral bezig was met zijn werk en zijn eigen problemen. Als hij thuis was, werd het gezin gedomineerd door zijn opvliegende karakter en drankgebruik.
Katrine herinnert zich vooral de spanning die altijd in huis hing. Haar vader had weinig interesse in haar en haar zus. Hij bracht hen nooit naar school, kwam niet kijken bij sportwedstrijden, en toonde geen interesse in hun vrienden of hun dagelijkse leven.
Zijn gedrag zorgde ervoor dat Katrine en haar zus constant op eieren liepen. Ze leerden al snel dat het beter was om hun vader zoveel mogelijk te vermijden, vooral wanneer hij gedronken had. Schreeuwen en harde woorden waren een vast onderdeel van het gezinsleven. Toen Katrine en haar zus uiteindelijk gingen studeren, besloten hun ouders te scheiden. Voor de kinderen kwam dit niet als een verrassing; hun ouders hadden al jaren een slecht huwelijk. Na de scheiding verdween hun vader bijna volledig uit het leven van Katrine en haar zus.
Pas later kwamen er meer details naar boven over het leven van hun vader. Katrine ontdekte dat hij tijdens zijn huwelijk affaires had gehad en zelfs prostituees bezocht. Voor hun moeder, die altijd stil had geleden, was dit een enorme klap. Het verklaarde veel van de spanning en het verdriet dat altijd in huis hing. Het was moeilijk om deze waarheid te verwerken, en het versterkte de afstand die Katrine en haar zus al van hun vader voelden.
Nu, jaren later, staat Katrine voor een zware keuze. Haar vader heeft mantelzorg nodig, maar ze worstelt met haar gevoelens over hem. Hoe zorg je voor iemand die je zo veel pijn heeft gedaan? Ze voelt een conflict tussen haar plichtsgevoel als dochter en de diepe wonden die hij in haar jeugd heeft achtergelaten. Het verleden loslaten en hem nu de zorg bieden die hij nodig heeft, lijkt bijna onmogelijk.
Katrine vraagt zich af of ze het juiste doet door hem te helpen. Ze weet dat haar vader zijn eigen verantwoordelijkheid heeft in het creëren van de afstand tussen hen, maar ze voelt ook een innerlijke druk om hem niet in de steek te laten. Ze is bang dat ze, door voor hem te zorgen, zichzelf opnieuw blootstelt aan emotionele pijn, maar het idee om hem aan zijn lot over te laten voelt ook verkeerd.
Dit dilemma heeft Katrine in een diepe persoonlijke crisis gestort. Ze zoekt naar antwoorden, naar een manier om vrede te vinden met haar verleden en haar vader. Misschien kan ze hem niet vergeven voor wat hij heeft gedaan, maar ze hoopt een manier te vinden om met zichzelf in het reine te komen, ongeacht welke beslissing ze uiteindelijk neemt. Het is een moeilijke weg, en ze weet dat er geen gemakkelijke oplossing is. Ze zal haar eigen weg moeten vinden in dit complexe web van verantwoordelijkheid, plicht, en persoonlijke grenzen.
