Een zwangerschap is niet vanzelfsprekend. Ze zeggen niet voor niets dat je een baby niet neemt, maar krijgt.
Soms wil het dan ook niet lukken. Dit kan verschillende oorzaken hebben, zoals bij Melissa* (33). Zij kon helaas niet op de natuurlijke wijze zwanger raken. Na een hoop bloed, zweet, tranen en behandelingen was dit de werkelijkheid waar zij en haar partner mee moesten leren om te gaan. Uiteindelijk bood Melissa haar schoonzus, Amy* aan draagmoeder te worden. Iets wat niet zo loopt zoals gepland.
Adoptie of draagmoeder
Na een lang en slopend traject moesten mijn man en ik, helaas de akelige werkelijkheid accepteren dat ik nooit zelf kinderen zou kunnen dragen. Iets wat niet makkelijk is geweest, maar we gingen er alsnog voor. We waren zowel adoptie als draagmoederschap aan het onderzoeken om onze kinderwens alsnog te kunnen verwezenlijken.
Schoonzus
Mijn schoonzus, Amy is getrouwd met mijn man zijn broer en kreeg lucht van onze plannen. Ze stelde eigenlijk direct voor om draagmoeder voor ons te worden. Ze heeft zelf drie kinderen en deze zwangerschappen zijn allemaal probleemloos verlopen. Wij hadden aanvankelijk onze twijfels, maar ze maakte een goed punt. Mijn schoonouders waren ook extatisch, waardoor de druk om ‘ja’ te zeggen alleen maar groter werd. Uiteindelijk hebben we, natuurlijk wel ontroerd door het gebaar, ingestemd.
Hormoonbehandeling
Amy moest zichzelf voorbereiden voor de inseminatie. Hiervoor is een van mijn eicellen en mijn man zijn zaadcel gebruikt. Het zou dus echt ons kindje zijn, maar dan gedragen door onze schoonzus. De hormoonbehandeling ging goed, maar Amy klaagde over meerdere bijwerkingen. De hele familie, waaronder wij, hielpen haar met de zorg van haar eigen kinderen en brachten ze vak naar school, lieten ze logeren enzovoorts. Niet lang daarna raakte Amy zwanger.
Zwangerschapssymptomen
Ook tijdens de zwangerschap kreeg ze al snel last van zware ochtendmisselijkheid en last van haar rug. Allemaal symptomen die ze tijdens haar eerdere zwangerschap nooit heeft gehad, maar dankbaar als we zijn hebben we haar natuurlijk weer geholpen. Al moet ik eerlijk toegeven dat het allemaal wat ‘vreemd’ overkwam.
Rare dingen
Hierna ging Amy zich al snel apart gedragen. Zo heeft ze een zwangerschaps fotoshoot gedaan, waarbij ze onze hele aangetrouwde familie ook bij op de foto’s heeft gezet. Ze heeft al deze foto’s op Facebook gezet, plus regelmatige updates over de zwangerschap en ze noemt onze baby hierin ‘haar kleine spruitje’. Niet veel langer daarna kwam er een ellenlange Facebook-post waarin ze haar zwangerschap uitgebreid omschrijft en hoe ze vindt dat draagmoeders ook in het zonnetje horen te staan op moederdag.
Babyshower
Nu staat ze er op dat we een gezamenlijke babyshower geven. Ik heb haar voorzichtig geprobeerd uit te leggen dat ik, voor een keer, in het middelpunt van de aandacht wil staan en mijn aankomende moederschap ook zo gevierd mag worden. Zij heeft haar babyshowers al gehad. Het begint te voelen alsof de baby niet door haar wordt erkend als mijn kind, maar eerder als van haar.
Borstvoeding
Daarnaast ‘staat ze erop’ om onze baby borstvoeding te geven. Dit doet ze natuurlijk door middel van kolven, maar ik heb haar aangegeven dat we voor kunstvoeding gaan. Ze zei dat ze alsnog zou beginnen met kolven voor als ik van gedachten zou veranderen, maar ze wil dan wel huid-op-huid contact met de baby om de melkproductie op gang te brengen.
Partner
Ik heb tegen mijn man verteld hoe ik me voel, maar hij vindt vooral dat ik mezelf aanstel. Ik moet volgens hem alleen maar dankbaar zijn dat ze ons het cadeau van onze levens geeft. Toch houdt dat knagende gevoel de overhand. Hoe zal ze gaan doen als de baby eenmaal geboren is?
*De namen uit dit artikel zijn om privacyredenen gefingeerd
Wat zou jij doen in het geval van Melissa? Deel het met ons in de reacties!
