Een dagje naar het strand. Voor veel mensen dé ultieme manier om even te ontspannen, de frisse zeelucht in te ademen en te genieten van de zon. Ook voor Jasmine (36) en haar twee kinderen is het altijd een favoriete zomerse activiteit geweest. Maar de laatste jaren is iets veranderd. Niet het strand zelf, dat is nog steeds even mooi en uitnodigend, maar de prijzen.
“Het is echt niet normaal meer,” verzucht Jasmine terwijl ze haar strandtas inpakt. “Vroeger kon je nog gewoon een dagje naar de kust zonder een klein fortuin uit te geven. Nu ben je voor een kopje koffie en een paar bitterballen al €15 kwijt. En dan heb ik het nog niet eens over de parkeerkosten of een ijsje voor de kinderen.”
De rekensom van een simpel dagje uit
Jasmine woont niet ver van de kust, dus een ritje naar het strand is zo gemaakt. Maar zodra ze er is, begint het tellen. Parkeren? Minstens €3 per uur, en als je er een paar uur blijft, loopt dat bedrag snel op. Een drankje op een terras? “Vijf euro voor een cappuccino, echt belachelijk! Ik weet dat het strand altijd wat duurder is, maar dit is gewoon uitbuiting.”
Dan zijn er nog de kinderen. “Mama, mogen we een patatje? Een ijsje? Een frisdrankje?” Jasmine snapt het wel. Ze wil haar kinderen niet teleurstellen, maar als ze alles zou kopen waar haar kinderen om vragen, loopt de rekening zo op tot €50 of meer.
“Je wilt toch een beetje genieten? Maar als je ergens zit en de rekening komt, slaat de schrik je om het hart. €10 voor een klein mandje bitterballen? Dat zijn 6 stuks, hè! Zestien maanden geleden kostte dat nog geen acht euro. En nu? Het is gewoon niet leuk meer.”
Zelf boterhammen smeren en een thermoskan koffie
Jasmine heeft haar oplossing gevonden: ze neemt haar eigen eten en drinken mee. Geen impulsieve bestellingen meer op een duur terras, maar gewoon een goedgevulde koeltas.
“Ik heb vanochtend gewoon een paar broodjes gesmeerd, pakjes drinken voor de kinderen meegenomen en een thermoskan koffie. Weet je wat dat kost? Nog geen drie euro in totaal! En dan kunnen we lekker op ons strandlaken zitten, met de voeten in het zand, zonder dat ik me druk hoef te maken over belachelijke prijzen.”
Ze voelt zich een beetje rebels als ze haar zelfgemaakte lunch uitpakt, terwijl ze mensen om haar heen hoort klagen over de dure prijzen in de strandtent. “Geloof me, de koffie uit mijn thermoskan smaakt een stuk lekkerder als ik weet dat ik er geen vijf euro voor heb betaald.”
Waar stopt het?
Jasmine vraagt zich af waar deze prijsstijgingen gaan eindigen. “Wat is het volgende? €7 voor een kopje thee? €15 voor een simpele tosti? En ik snap het, de kosten stijgen voor iedereen, maar dit voelt gewoon als uitbuiting. Strandtenten weten dat mensen toch wel iets bestellen en maken daar schaamteloos misbruik van.”
Toch weigert ze haar zomerse uitjes te laten verpesten door de hoge prijzen. “Het strand blijft gratis, de zee blijft gratis en de zon ook. Maar ik laat me niet dwingen om voor belachelijke prijzen op een terras te zitten. Wij maken er gewoon een gezellige dag van op onze eigen manier.”
En dus ligt Jasmine met haar kinderen op een groot kleed in het zand, terwijl ze geniet van haar eigen gesmeerde boterhammen en een warme kop koffie uit haar thermoskan. “Misschien niet zo chique als op een terras, maar weet je wat? Het smaakt me prima. En het mooiste is: het kost me niks extra’s.”
