Ik had nooit gedacht dat zwanger zijn een soort vrijbrief zou zijn voor vreemden om mijn persoonlijke ruimte te negeren. In het begin was het nog te overzien. Toen mijn buik net begon te groeien, kreeg ik vooral blikken en opmerkingen zoals: “Wat leuk, je bent zwanger!” Dat vond ik prima. Maar nu mijn buik echt niet meer te missen is, lijkt het alsof sommige mensen zichzelf toestemming geven om eraan te zitten. “Ik vind het echt verschrikkelijk dat mensen ongevraagd aan mijn zwangere buik zitten.”
Laatst was ik in de supermarkt, bezig met mijn boodschappen, toen het weer gebeurde. Een vrouw die ik niet kende, liep met uitgestrekte handen recht op me af. Geen “mag ik?” of zelfs een waarschuwing. Gewoon direct op mijn buik af, alsof ik een soort publiek bezit ben geworden. Voor ik iets kon zeggen, lag haar hand er al op. Ik verstijfde. Wat zeg je op zo’n moment? Ik wilde beleefd blijven, maar tegelijkertijd wilde ik haar ook vragen waar ze in hemelsnaam mee bezig was.
Het is niet alleen in de supermarkt. Soms gebeurt het op straat, in de rij bij de bakker, of zelfs in de trein. Natuurlijk doet niet iedereen het, en gelukkig zijn er ook mensen die eerst netjes vragen. Maar het idee dat mijn buik zomaar aangeraakt kan worden zonder mijn toestemming, voelt gewoon verkeerd.
Ik snap dat mensen enthousiast zijn over een baby en dat ze misschien niet nadenken over wat ze doen. Maar hallo, mijn buik is nog steeds een deel van mijn lichaam. Ik ben geen tentoonstellingsstuk. Het is alsof mijn persoonlijke ruimte niet meer bestaat sinds ik zwanger ben. Dat maakt me boos, maar ook verdrietig. Ik wil gewoon dat mensen begrijpen dat het niet oké is.
En het gaat niet alleen om het fysieke ongemak. Het is ook mentaal. Iedere keer dat iemand zomaar aan mijn buik zit, voelt het als een inbreuk op mijn privacy. Dat iets wat zo bijzonder en persoonlijk is, ineens door iedereen zomaar wordt aangeraakt, is een raar en ongemakkelijk gevoel.
Zwanger zijn is een prachtige, maar ook intensieve ervaring. Mijn lichaam doet ongelooflijk veel werk, en dat verdient respect. Dus als je iemand met een zwangere buik ziet en je voelt de drang om hem aan te raken, doe het niet zonder te vragen. En als je twijfelt, doe het dan gewoon helemaal niet. Want wat voor jou misschien een onschuldige aanraking lijkt, voelt voor mij als een grens die wordt overschreden.
Ik kijk nu extra uit naar de komst van mijn baby, niet alleen om mijn kleintje in mijn armen te houden, maar ook omdat ik dan eindelijk mijn lichaam weer helemaal voor mezelf heb.
