Carin Jansen telt de jaren af. Nog zes jaar en dan kan de 61-jarige thuishulp eindelijk met pensioen. Na ruim twintig jaar in de thuiszorg gewerkt te hebben, zou je verwachten dat ze met plezier terugkijkt op haar loopbaan. Toch kan ze niet wachten om te stoppen. Niet omdat ze haar werk niet leuk vindt, maar simpelweg omdat haar pensioen hoger zal zijn dan haar huidige salaris.
Keihard werken, maar toch arm
Carin werkt dertig uur per week en heeft zelfs twee werkgevers. Toch moet ze iedere maand elk dubbeltje omdraaien om rond te komen. “Ik heb een contract met nul uren. Mijn maandsalaris hangt af van het aantal cliënten dat ik heb. Wanneer iemand afbelt, word ik niet betaald.”
Elk jaar krijgen haar cliënten een herindicatie. “Soms duurt die bureaucratische afhandeling weken. In die tijd heb ik geen inkomen en krijgen zij geen zorg. Dat is het systeem hier.”
Onzeker bestaan door schommelend inkomen
Door haar wisselende salaris leeft Carin in constante onzekerheid. Ze heeft geen recht op een aanvullende uitkering, ondanks dat haar inkomen soms onder het minimum ligt. “Mijn salaris schommelt iedere maand. De ene keer red ik het net, de andere keer kom ik tekort.”
Nieuwe kleren kopen is een luxe die ze zich nauwelijks kan permitteren. “Ik heb geen auto en ben volledig afhankelijk van mijn fiets. Mijn bank is versleten, daar heb ik kleden overheen gelegd, want ik heb geen geld voor een nieuwe.”
Ook haar kledingkast staat op instorten. “Die valt bijna uit elkaar. Ik snap niet hoe het zo ver is gekomen. Ik werk keihard, maar ik moet iedere cent omdraaien.”
Geen vlees, geen warm eten
Zuinig leven is voor Carin de enige optie. “Soms heb ik een brooddag, want warm eten lukt niet altijd. Vlees is te duur, dus dat eet ik niet meer. Soms kan ik nog vleeswaren kopen, maar verder moet ik heel creatief zijn met wat ik heb.”
De constante druk van een onzekere financiële situatie weegt zwaar. Toch kiest Carin er bewust voor om niet terug te vallen op een uitkering. “Dat heeft me vroeger zoveel narigheid bezorgd. Ik vergat één keer iets door te geven en kreeg direct een boete. Alsof ik een fraudeur was.”
Open over haar situatie
Ondanks haar moeilijke situatie schaamt Carin zich niet. “Ik wil het juist van de daken schreeuwen. Mensen moeten weten hoe het echt zit in de thuiszorg. We zorgen dag in, dag uit voor anderen, maar ondertussen moeten we zelf zien te overleven.”
Met nog zes jaar te gaan, probeert Carin vol te houden. “Ik tel de dagen af. Het is wrang dat ik als werkende straks een hoger pensioen krijg dan mijn huidige loon. Maar tot die tijd is het blijven ploeteren.”
