Het verlies van een kind is een ondenkbare tragedie voor elke ouder. Het is een pijn die nooit zal verdwijnen, ongeacht de doodsoorzaak. Echter, als je kind sterft als gevolg van een vermijdbaar ongeval, kan dit nog hartverscheurender zijn.
Zelfs als niemand de schuld draagt, blijven ouders vaak achter met een gevoel van schuld en een diep donker verdriet. De gedachte dat ze iets hadden kunnen doen om dit te voorkomen, kan hen nog jaren achtervolgen.
Bode en Morgan Miller zijn ouders die dit pijnlijke proces maar al te goed kennen. Hun 19-maanden oude dochtertje Emmy stierf als gevolg van verdrinking in een zwembad. Vijf dagen later voelde Morgan iets bewegen in haar buik en lieten ze een echo maken om alles goed te bekijken. Wat ze hierop zagen overtrof hun eigen verwachtingen.
Engeltje
Net voor de dood van hun dochter, hadden Bode en Morgan namelijk te horen gekregen dat ze een zoontje zouden krijgen. Ondanks het geluk van de zwangerschap, was het zeer moeilijk om een ander kindje ter wereld te brengen na net hun eerste kind te hebben verloren. Maar ze hadden geen idee dat Emmy de hele tijd over haar jongere broertje zou waken. Dit werd helemaal duidelijk toen ze een echo van hun zoontje lieten maken en er iets heel wonderlijks op te zien was!
Bekijk de beelden hier:
Dit bericht op Instagram bekijken
Dit schreef de moeder op haar Instagram
“Toen we het ziekenhuis uitliepen zonder Emmy, werden we overspoeld door wanhoop en onzekerheid. De afscheidswensen van het medisch personeel, in de vroege uren na het verlies van onze baby Emmy, waren om te controleren op de baby in mijn buik.
Dus, vijf dagen nadat we haar hadden verloren, liet ik met tegenzin een arts komen om te controleren op de baby die in mijn buik groeide. Om mijn toekomst in te gaan zonder mijn dochter voelde als een dolksteek in mijn hart. Hoe kan het leven zo snel veranderen? Tijdens de laatste echografie lag mijn baby Emmy in mijn armen en vroeg zich af wat ze op het scherm zag. En nu was ze weg.”
Bijzonder beeld
“Deze keer vroeg ik de technicus om snel te zijn. Ze vroeg of ik een 3D-beeld wilde, waarop ik ontkennend antwoord gaf/ Ze manoeuvreerde snel de sonde rond mijn buik en controleerde alle delen. Toen ze het profiel van de baby bekeek, vertelde ze me: “Ik weet dat je geen 3D-beeld wilt, maar dit is een perfecte hoek en ik voel dat ik er een moet maken.
Ik zal snel zijn.” Toen het scherm overschakelde naar 3D-beeldvorming, zag ik het gezicht van mijn lieve baby. Hij leek zo op mijn andere baby’s: precies zoals Bode met die schattige neus en volle lippen. Maar net zo snel als ik deze nieuwe baby zag, gingen mijn ogen naar de engel die aan de rechterkant van zijn gezicht lag, hem vasthoudend, armen om zijn nek.
Bijna alsof Emmy wilde zeggen: “Het is goed. Ik ben hier. Het komt goed. Ik hou van je.” Ik houd vast aan deze foto als een duidelijk teken dat mijn zoon zijn zus kent. Dat mijn baby meisje Emmy nog steeds bij ons is. En nu onze lieve babyjongen hier op aarde is, houdt hij haar vast.
Vind jij dit ook zo een ontroerend verhaal? Deel het met ons in de reacties op onze Facebookpagina. Wat hartverscheurend!
