In de rubriek Burenruzies delen lezers hun opvallendste ervaringen met buren. De ene keer is het een misverstand, de andere keer escaleert het volledig. Deze keer vertelt Anouk (41) haar verhaal. Wat begon met een paar kattenkeutels, veranderde langzaam in een dagelijkse ergernis. En volgens haar buurvrouw? Die weet van niets…
Het begon onschuldig, maar werd al snel vervelend
Anouk is nog geen maand geleden verhuisd als ze voor het eerst een drolletje in haar tuin ziet liggen. In het begin denkt ze nog dat het een verdwaalde kat is. Ze veegt het op, zucht even, en gaat verder met haar dag. Maar de weken gaan voorbij, en de kattenpoep blijft komen. Steeds opnieuw, en altijd op dezelfde plek: pal naast haar zorgvuldig aangeplante hortensia’s.
Ze begint het vreemd te vinden. Want hoe toevallig is het dat die poep telkens precies daar ligt? “Alsof dat beest mijn bloemen als toilet gekozen heeft,” vertelt ze. En hoewel ze de kat zelf nog niet op heterdaad heeft betrapt, heeft ze al zo’n vermoeden waar het vandaan komt. De buurvrouw twee huizen verderop heeft namelijk een kat. En dat beestje ziet ze regelmatig over de schutting springen.
Toch wil ze geen ruzie. Dus als het weer zover is, stapt ze op haar buurvrouw af en spreekt haar vriendelijk aan. Maar dat gesprek loopt niet zoals gehoopt. De buurvrouw reageert boos en fel. “Mijn kat komt daar helemaal niet. Je moet niet zomaar dingen zeggen die je niet zeker weet,” is haar reactie. Anouk is verbaasd. Ze wilde juist een open gesprek voeren, maar de buurvrouw kapt het meteen af.
Beeldmateriaal als bewijs, maar dat loopt anders dan verwacht
Anouk is er klaar mee. Als het nog steeds dagelijks raak is, besluit ze een camera op te hangen. Ze richt deze op de plek naast de hortensia’s. Binnen een dag is het raak. Daar, op beeld, is de kat van haar buurvrouw te zien. Heel duidelijk doet hij zijn behoefte tussen de bloemen. Anouk laat het er niet bij zitten en filmt een paar dagen door. De kat blijkt een vaste routine te hebben: elke nacht verschijnt hij in haar tuin, doet zijn behoefte en verdwijnt weer.
Met het bewijs in handen klopt Anouk opnieuw aan bij haar buurvrouw. Ze denkt: misschien dat ze nu wél wil luisteren. Maar het tegenovergestelde gebeurt. De buurvrouw wordt woedend. “Jij hangt camera’s op om mijn kat te bespioneren? Wat mankeert jou?” Ze weigert zelfs naar de beelden te kijken. Volgens haar mag een kat nou eenmaal buiten loslopen en is het haar probleem niet.
Vanaf dat moment is het contact compleet verbroken. Geen ‘goedemorgen’ meer, geen oogcontact, zelfs een simpele knik blijft uit. En de kattenpoep? Die blijft komen, alsof er niets is gebeurd.
Wat moet je als je tuin verandert in een kattenbak?
Anouk heeft inmiddels van alles geprobeerd. Ze heeft stenen rond haar planten gelegd in de hoop dat het de kat zou afschrikken, maar dat haalt niets uit. “Hij wurmt zich er gewoon tussendoor. Mijn tuin is zijn vaste wc geworden,” zegt ze met frustratie. En dat terwijl ze eigenlijk dol is op dieren.
Het dagelijkse schoonmaken begint steeds zwaarder te voelen. Niet alleen omdat het vies is, maar ook omdat het voelt alsof niemand haar serieus neemt. Ze overweegt nu om een watersproeier te installeren met een bewegingssensor. “Niet omdat ik dat wil, maar omdat ik het zat ben. Ik moet íéts doen.”
Ze voelt zich machteloos. Want hoewel ze weet wie verantwoordelijk is, blijft haar buurvrouw alles ontkennen. En regels voor loslopende katten zijn lastig te handhaven. Honden moeten aan de lijn, maar katten mogen gaan en staan waar ze willen. En als je als buur last hebt, dan kun je dus nauwelijks iets doen.
Is dit nog op te lossen?
Anouk twijfelt. Moet ze in gesprek blijven gaan, ook al wordt ze telkens genegeerd? Of moet ze drastischere maatregelen nemen, zoals geurmiddelen of speciale planten die katten weren? Tot nu toe lijkt niets te helpen, behalve misschien verhuizen – maar dat is ook geen optie.
Haar verhaal roept veel herkenning op. Want wie in een woonwijk woont, weet: buren kunnen geweldig zijn, maar ook enorm ingewikkeld. Een kleine ergernis kan uitgroeien tot een grote ruzie. En als de communicatie stopt, wordt het vaak alleen maar lastiger.
Voorlopig begint Anouk elke ochtend met hetzelfde ritueel: poep opruimen, zuchten, en hopen dat het ooit ophoudt. Maar zolang haar buurvrouw blijft ontkennen en de kat zijn vaste route aanhoudt, lijkt er weinig te veranderen.
Wat zou jij doen in deze situatie? Laat het ons weten op Facebook of Instagram, en wie weet zie je jouw reactie terug in de volgende editie van Burenruzies.
