Merel, 56 jaar, zit op haar lichte, modern ingerichte bank, haar strakke kleding en stijlvolle kapsel onderstrepen haar energieke uitstraling. Ze kijkt bedachtzaam naar haar dochter, Sophie, die tegenover haar zit met haar handen vermoeid op haar schoot.
“Ik voel me gewoon nog niet oud genoeg om ‘oma’ genoemd te worden,” zegt Merel vastberaden. De woorden lijken keer op keer terug te komen in hun gesprekken, vooral sinds Sophie drie jaar geleden beviel van haar dochter Emma. “Oma… dat klinkt zo oud en stoffig, dat past niet bij mij.”
Sophie, zelf een drukke dertiger, rolt met haar ogen. “Mam, je bént een oma. Dat kun je niet zomaar negeren. Emma heeft een oma nodig.” Ze kijkt haar moeder doordringend aan, bijna wanhopig. “Iedereen noemt zijn grootouders zo. Wat is er nou zo erg aan? Waarom moet jij het weer anders doen dan anderen?”
Merel trekt haar wenkbrauwen op en leunt naar voren. “Kijk, Sophie, ik hou van Emma. Ze is mijn kleindochter, daar gaat het niet om. Maar ik voel me jong, actief, en ik ben nog lang niet klaar voor dat ‘oma’ label. Het maakt dat ik me ouder voel dan ik ben. Ik wil niet in dat hokje geplaatst worden, dat snap je toch wel?”
Dit onderwerp drijft moeder en dochter regelmatig tot kleine woordenwisselingen, waarbij beide partijen zich onbegrepen voelen. Voor Sophie is het simpel: haar moeder is oma, dus noem haar oma. Maar voor Merel is de situatie allesbehalve eenvoudig.
Sophie zucht diep en kijkt even naar de foto van haar gezin op de kast. “Mam, je maakt het gewoon veel te ingewikkeld. Het is maar een naam. Emma vindt het leuk om je oma te noemen, ze snapt er niks van als ik zeg dat ze je Merel moet noemen.”
Merel schudt haar hoofd. “Emma is nog jong, ze weet nog niet wat het betekent. En bovendien, als ze mij vanaf het begin gewoon Merel noemt, zal dat voor haar de normaalste zaak van de wereld zijn. Als ze ouder wordt, zal ze begrijpen dat ik gewoon anders ben. Ik hoef niet hetzelfde te zijn als al die andere oma’s.”
Het probleem zit dieper dan alleen de naam, dat is wel duidelijk. Voor Merel is het een kwestie van identiteit. “Oma zijn klinkt alsof mijn actieve leven voorbij is,” legt ze uit. Lees verder op de volgende pagina!
