Je denkt dat het je nooit zal overkomen. Je hebt alles onder controle, reist regelmatig en weet precies hoe het werkt op een luchthaven. Maar geloof me, zelfs de meest georganiseerde reiziger kan een enorme blunder maken. En ik? Ik ben daar het levende bewijs van.
Een valse start
Die ochtend begon nog zo goed. Ik was ruim op tijd op de luchthaven, had online ingecheckt en genoot ontspannen van een kop koffie. Vlucht naar Barcelona, gate B17. Simpel zat. Ik had alle tijd en besloot nog even rond te lopen. Misschien een tijdschrift kopen, even de benen strekken.
Met een goed gevoel liep ik naar de gate, zag dat er al wat mensen zaten te wachten en plofte neer met mijn boek. De omroepstem op de achtergrond negeerde ik. Dat monotone gebrabbel was toch nooit relevant. Pas toen er werd omgeroepen dat het boarden begon, keek ik op. Mijn ticket scannen en doorlopen, dacht ik nog. Maar toen ik bij de balie stond, kreeg ik een vragende blik van de medewerker.
“Uw vlucht is niet op deze gate,” zei ze. Ik lachte ongemakkelijk. “Jawel hoor, Barcelona, toch?” “Nee, dit is de vlucht naar Lissabon.”
Paniek in de vertrekhal
Mijn hart begon sneller te slaan. “Waar is de vlucht naar Barcelona dan?” vroeg ik terwijl ik mijn boardingpass erbij pakte. “Gate B17,” zei ze, wijzend op het scherm. Ik keek omhoog. Op de gigantische borden stond keurig: Barcelona – Gate B17 – Final Call. Ik zat bij gate B7. Een klein verschil in getallen, een groot probleem voor mij.
Ik draaide me om en sprintte als een gek door de terminal. Mensen keken me verbaasd na terwijl ik mijn tas stevig vasthield en zigzaggend tussen de wachtende reizigers door rende. Toen ik bij B17 aankwam, was de gate… leeg. De deur gesloten. Geen rij meer, geen medewerkers. Alleen een vliegtuig dat net begon weg te taxiën.
Door het raam zag ik iets bekends. Mijn koffer. Mijn trouwe, blauwe koffer werd zonder enige twijfel in het ruim geladen. Het vliegtuig zou zonder mij vertrekken, maar mijn bagage had wél de juiste vlucht gehaald.
Een dure les
Wat volgde was een chaotisch gesprek met de luchthavenmedewerkers, een dure omboeking naar een latere vlucht en een flinke dosis zelfspot. Mijn koffer zou alvast van Barcelona genieten, terwijl ik nog uren op de luchthaven mocht doorbrengen. Sinds die dag controleer ik minstens drie keer mijn gate. Want geloof me: één keer verkeerd zitten is al gênant genoeg.
