Huisje, boompje, beestje… Het is voor veel mensen een ideaalbeeld, maar voor de vriend van Annemarie* (32) dus absoluut niet. Toen het onderwerp ‘kinderen’ eenmaal ter sprake kwam bleek hij heel stellig: hij begint er niet aan.
Dit nieuws kwam natuurlijk als een grote schok voor Annemarie. Die wel heel graag kinderen wil. In een klap veel haar hele toekomstbeeld met Bernard* (35) in duigen. “Hij gaf letterlijk aan dat ik moest kiezen wat ik belangrijker vond. In de eerste instantie koos ik natuurlijk voor hem, maar achteraf had ik zo mijn twijfels.”
Kinderwens
“De kinderwens bleef namelijk maar knagen. Ik wilde Bernard niet loslaten, maar mijn wil om kinderen te krijgen bleef ook aanwezig. Ik kon en wilde niet accepteren dat ik met deze man geen kinderen zou krijgen. Dus nam ik een rigoureus besluit.”
Pilstrip in de prullenbak
“Na de zoveelste discussie over het wel of niet beginnen aan kinderen, gooide ik de pilstrip in de prullenbak. Zijn argumenten over ‘het zoveelste kind op een verpeste wereld zetten’ vond ik maar zwak en wuifde ik dan ook weg. Het kon tenslotte nog wel maanden duren voordat ik zwanger zou raken. In die tijd kon ik zijn gedachten nog wel veranderen. Ik verwachtte alleen niet wat er nu zou gebeuren.”
Positief
“Na de eerste maand zonder pil had ik al een positieve zwangerschapstest in handen. Ik was dolblij, maar ik moest het Bernard nog vertellen. Hij was vanzelfsprekend woedend. Hoewel ik hem probeerde voor te houden dat het een ‘ongelukje’ was, hij geloofde het niet. Toch bleef ik de ijdele hoop houden dat hij wel bij zou draaien. We hadden tenslotte nog negen maanden te gaan.”
Hoogverraad
“Het werd er alleen niet beter op. Ik maakte Bernard al snel duidelijk dat ik de baby wilde houden. Hij, aan de andere kant, werd met iedere maand afstandelijker. Waar ik dolgelukkig naar de echo’s keek, was hij bijna teleurgesteld als de verloskundige zei dat ‘alles er goed uitzag’. Toen ik zes maanden zwanger was kwam ik thuis van een dag werk en zag ik koffers en tassen in de woonkamer staan. Bernard vond dat wat ik had gedaan hoogverraad was en wilde per direct uit elkaar. Ik kwam er dus hoogzwanger alleen voor te staan.”
Hoe gaat het nu?
“Vanaf dit punt heb ik ook niets meer van Bernard vernomen. Telefoontjes worden doorgeschakeld en ook zijn vrienden en familie willen niet zeggen waar hij is. Ik heb nog geprobeerd om contact met hem op te nemen op het moment dat de bevalling begon, maar ik heb geen gehoor gekregen. Inmiddels is onze dochter alweer vier maanden oud en ze is geweldig. Ik had haar voor geen goud willen missen. Bernard is tot op heden buiten beeld gebleven, maar ik vraag me inmiddels af of we hem überhaupt wel nodig hebben. Mijn dochter en ik hebben alles wat we nodig hebben en haar vader? Die is buiten beeld, maar daar leren we denk ik ook maar mee leven. ”
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd om privacyredenen
Hoe had jij gereageerd als je partner dit op deze manier had gedaan? Deel het met ons in de reacties!
